Γράφει: Βαρβάρα Δημοπούλου
1ον: Τα μέτρα για την Ελλάδα πρέπει να γίνουν σκληρότερα. Αν και δηλώνουν φτωχοί, οι Έλληνες παρουσιάζουν τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης. 2ον: Ο λογιστικός έλεγχος χρέους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, γιατί καλλιεργεί την αυταπάτη αποφυγής των «διεθνών υποχρεώσεων της χώρας».
«Η ζωή σου επιβάλλει τους περιορισμούς, που εμείς οι ίδιοι θέτουμε στον εαυτό μας». Μέχρι πότε λοιπόν, θα παραμυθιαζόμαστε, είτε λόγω βολέματος, είτε λόγω ανασφάλειας, είτε λόγω δυσκολίας αποδοχής της αλλαγής; Μέχρι πότε θα πιστεύουμε, ότι όλοι όσοι είναι στη Βουλή είναι έντιμοι και πασχίζουν για το καλό της χώρας μας; Πως τα κόμματα λειτουργούν σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον κάτω από διαφανείς διαδικασίες; Πως τα χρήματα πρέπει να τα ελέγχει η FED και η ΕΚΤ; Πως το μνημόνιο είναι η μόνη μας σωτηρία;
Κατάρριψη πρώτου μύθου
Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, η οποία καλύπτει και τις 30 χώρες της Ευρώπης, η Ελλάδα βρίσκεται στη 16η θέση (κάτω από τις μισές) των χωρών που παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης.
Η έρευνα αυτή σπάει το ταμπού για την ιδιοκτησία της κατοικίας στην Ελλάδα, που σύμφωνα με την αντιεπαγγελματική χρήση επιλεγμένων στοιχείων άλλης έρευνας, έβγαζε τον μέσο Έλληνα να έχει μεγαλύτερη περιουσία από τον Γερμανό.
Συγκεκριμένα, τα στοιχεία, που παρουσιάζονται σε διάγραμμα από τις επίσημες σελίδες της Eurostat, δείχνουν ότι οι Έλληνες σε ποσοστό 60% έχουν ιδιόκτητη κατοικία χωρίς να έχουν στεγαστικό δάνειο ή υποθήκη. Ποσοστό 15% κατοικούν σε ιδιόκτητο ακίνητο, το οποίο απέκτησαν με στεγαστικό δάνειο και υποθήκη. Συνολικά 75% κατοικούν στην Ελλάδα σε ιδιόκτητη κατοικία.
Τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης είναι πολύ μεγαλύτερα στις πρώην Ανατολικές χώρες. Ρουμανία, Κροατία, Λιθουανία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Νορβηγία, Λετονία, Βουλγαρία, Εσθονία, Νορβηγία, Τσεχία, Ισπανία, Ισλανδία, Σλοβενία και Μάλτα, παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης από την Ελλάδα.
Πρωταθλητές στα στεγαστικά δάνεια είναι οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί, οι Νορβηγοί και οι Ισλανδοί, με τους Δανούς να ακολουθούν. Έπονται στα στεγαστικά δάνεια σε σχέση με τον πληθυσμό οι κάτοικοι της Μεγάλης Βρετανίας, του Λουξεμβούργου, του Βελγίου και της Φινλανδίας και μετά είναι οι «κατηγορούμενοι» για τη φούσκα των ακινήτων Ισπανοί.
Κατάρριψη δεύτερου μύθου
Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους δίνει τη δυνατότητα, να μάθουμε τελικά πόσο χρωστάμε, να μάθουμε σε ποιους τα χρωστάμε, να μάθουμε πόσα από αυτά κατέληξαν σε τσέπες κυβερνητικών ημετέρων, να μάθουμε πόσα πήγαν στις τράπεζες, να μάθουμε πόσα πήγαν για έργα, για την Ολυμπιάδα, για την παιδεία, για την υγεία, ή όπου αλλού. Πόσα πήγαν για αγορά οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία, την Αμερική, τη Γαλλία, τη ... Με ποιούς όρους, επιτόκια, αντισταθμιστικά, μεσάζοντες, κλπ.
Γιατί όμως, οι κυβερνώντες αντί να καθιερώσουν ως σημαντικό θεσμό τον λογιστικό έλεγχο, απαξιώνουν και αποφεύγουν τη χρήση του; Πόσοι από αυτούς εμπλέκονται σε παράνομες ενέργειες; Και τελικώς, γιατί οι ομολογιούχοι, οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία στρέφονται κατά του ελληνικού δημοσίου, αντί να συνεργάζονται μαζί του κατά των υπερεθνικών πειρατών στη βάση της νομοθεσίας περί αδικαιολόγητου πλουτισμού;
Η 15η Αυγούστου ήταν μια ιστορική ημέρα για τη διεθνή δικαιοσύνη όσον αφορά το χρέος, καθώς η Νορβηγική κυβέρνηση ξεκίνησε τον πρώτο στον κόσμο λογιστικό έλεγχο που ανατέθηκε από πιστωτή, ο οποίος αποτιμά το χρέος που οφείλουν οι αναπτυσσόμενες χώρες στη Νορβηγία.
Στην έκθεση διαπιστώνεται, ότι τέσσερις από τις 34 συμβάσεις δεν ήταν σύμφωνες με τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. «Ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα δώσει συνέχεια στη σημαντική αυτή έκθεση, ακυρώνοντας το παράνομο χρέος βάσει της συνυπευθυνότητας του πιστωτή,» λέει η διευθύντρια του Νορβηγικού Συνασπισμού για τη διαγραφή του χρέους (SLUG), Gina Ekholt.
Η πρωτοβουλία της Νορβηγίας έδειξε επίσης, πως οι Αρχές UNCTAD μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη, και η έκθεση κάνει πολλές προτάσεις σχετικά με το πώς να ενισχυθεί η εφαρμογή τους. «Αυτό είναι κρίσιμης σημασίας, διότι οι Αρχές UNCTAD εξυπηρετούν δυνητικά τόσο αναδρομικές περιπτώσεις όσο μελλοντικούς σκοπούς. Μπορούν να παρέχουν ένα μέσο για τον έλεγχο προηγούμενων χρεών, καθώς και έναν οδηγό για την πρόληψη μελλοντικού παράνομου δανεισμού» λέει η Ekholt.
Οι λογιστικοί έλεγχοι χρέους, που διενεργούνται από τους πιστωτές χρησιμοποιώντας τις Αρχές UNCTAD, παρέχουν ένα πρακτικό μέσο, για να διαπιστωθεί, αν τα χρέη είναι στην πραγματικότητα παράνομα και πρέπει να ακυρωθούν. Η εφαρμογή των Αρχών των Ηνωμένων Εθνών και η ανάληψη λογιστικών ελέγχων του χρέους μπορεί να είναι καθοριστικές για τις αναπτυσσόμενες χώρες, που παλεύουν υπό τις συνθήκες άδικου, απεχθούς και παράνομου χρέους.
http://www.fmvoice.gr/
