Επειδή πολλοί «ειδικοί» και μη, τελευταία έχουν αρχίσει να ασκούν κριτική στους νέους που επιλέγουν να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό κι οι κατηγορίες διαδέχονται η μία την άλλη (ανήθικοι, υλιστές, ασεβείς κ.λπ.), αποφάσισα να καταθέσω τις απόψεις μου και μερικά από τα βιώματά μου για να σταματήσει επιτέλους αυτό το πανηγύρι εντυπώσεων…
Πρώτα απ’ όλα θα ξεκινήσω με όσους διατυμπανίζουν ότι «το να πας έξω και να βρεις μια δουλειά δεν είναι τόσο εύκολο. Τόσοι και τόσοι γύρισαν άπραγοι…».
Αυτό το λέει κάποιος ο οποίος ζει σε μία χώρα που έχει ποσοστό ανεργίας 26,8% συνολικά σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το Δεκέμβριο του 2012 (ενώ όλες οι άλλες χώρες είχαν από 14% και κάτω, εκτός από Ισπανία με 26,1% και Πορτογαλία με 16,5%) κι αυτό το ποσοστό γίνεται 52% στους νέους ηλικίας 18-25 ετών; Έχει συναίσθηση αυτός ο άνθρωπος ότι στη Νορβηγία ζητάνε σχεδόν όλες τις ειδικότητες και πληρώνουν πάρα πολύ καλά; Έχει συναίσθηση πόσα νέα παιδιά έχουν βρει δουλειά στην Ελβετία, τη Δανία, την Ολλανδία, την Αγγλία, τις Η.Π.Α. ή την Αυστραλία; Αυτά τα παιδιά ήταν απλά τυχερά που έκαναν τα χαρτιά τους εκεί και τα έκαναν δεκτά ή απλά αυτές οι χώρες έχουν σύστημα , οργάνωση κι αξιοκρατία και προσλαμβάνουν όσους πιστεύουν ότι θα φέρουν εις πέρας τη δουλειά που θα τους αναθέσουν; Φυσικά και θα υπάρξουν άτομα που θα γυρίσουν πίσω, γιατί δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν. Ο καιρός, η χώρα, οι φίλοι, οι συνήθειες, όλα παίζουν ρόλο όταν μεταναστεύεις σε ένα καινούριο μέρος.
Αλλά το γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι έχουν ως προτεραιότητα να βγουν εκτός Ελλάδος για να βρουν δουλειά δεν σας βάζει σε υποψίες; Το γεγονός ότι το μόνο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από τους νέους που είναι ήδη Ελλάδα και θέλουν ν’ αναζητήσουν την τύχη τους έξω είναι το οικονομικό δεν σας ανησυχεί; Αλλά θα μου πείτε «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε…»
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Όταν ήρθα στη Δανία για να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα, μου ζήτησαν να έρθω εδώ ένα μήνα πριν αρχίσουν τα μαθήματα προκειμένου να διεκπεραιώσω όλη τη γραφειοκρατική δουλειά. Μέσα σε αυτό το μήνα λοιπόν, έπρεπε να περάσω από το Δημαρχείο της Κοπεγχάγης για να εγγραφώ στα Μητρώα Πολιτών προκειμένου να έχω δικαίωμα να μείνω εδώ. Όταν γράφτηκα λοιπόν στα Μητρώα μου έδωσαν μια κάρτα ασφάλισης. Με την κάρτα αυτή είχα δωρεάν ιατρική περίθαλψη, τον προσωπικό μου γιατρό κι ήταν η κάρτα για να κάνω οτιδήποτε εδώ. Με αυτή την κάρτα πήγα στην τράπεζα κι άνοιξα λογαριασμό ο οποίος συνδέθηκε αυτόματα με τα στοιχεία που είχα στην κάρτα κι αυτόματα έγινε η φορολογική μου δήλωση και μου ήρθε η απόδειξη παραλαβής της. Επίσης, όταν χρειάστηκε να πάω στο γιατρό, στην είσοδο έπρεπε να χρησιμοποιήσω την κάρτα ασφάλισης για να μπω και να πάρω σειρά, προκειμένου ο γιατρός να πληρωθεί από το δημόσιο. Όταν τελείωσε η εξέταση ο γιατρός ζήτησε την κάρτα μου, την πέρασε σε ένα μηχάνημα κι έγγραψε τα φάρμακα που θα χρειαστώ. Στη συνέχεια πήγα στο φαρμακείο, χτύπησαν την κάρτα κι είδαν τι φάρμακα πρέπει να αγοράσω. ΌΛΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ. Πλήρωσα τη συνδρομή μου για τα φάρμακα κι έφυγα. Παράλληλα, όταν γράφτηκα στο πανεπιστήμιο, μας ενημέρωσαν ότι μπορούμε να εγγραφούμε σε κάποια από τις ενώσεις τους, οι οποίες από την επόμενη μέρα της αποφοίτησής σου, σού παρέχουν επίδομα ανεργίας για δύο χρόνια ίσο με το 70% του μισθού (σημειωτέον ότι ο μέσος πρώτος μισθός που δικαιούται ένας πτυχιούχος του κλάδου μου με μεταπτυχιακό είναι 2.000€)! Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας από τους υπαλλήλους του πανεπιστημίου όταν τον ρώτησα: «Σαν πολιτεία είμαστε υποχρεωμένοι να σας παρέχουμε τα πάντα προκειμένου να ασχοληθείτε αποκλειστικά με τη μόρφωσή σας!»…
Κι ερωτώ: Για ποιον ακριβώς λόγο εγώ τώρα θα πρέπει έστω να σκεφτώ να μπω στη σύγκριση με την Ελλάδα;;
Και ποια Ελλάδα; Αυτή της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας στην οποία αν τολμήσεις να ζητήσεις τα δεδουλευμένα σου σε πυροβολούν; Την Ελλάδα που σου λένε «Θα πάρεις 400€, χωρίς ένσημα και χωρίς να πληρώνεσαι υπερωρίες κι αν σ’ αρέσει… Τόσοι περιμένουν…»; Την Ελλάδα που ο βασικός μισθός είναι 586€ μικτά και 510€ για το νέο κάτω των 25 ετών; Την Ελλάδα που οι συντάξεις μειώνονται κάθε μήνα κι ένας νέος που ξεκινάει σήμερα την «καριέρα του» (πόσο αστείο ακούγεται πια…) δεν ξέρει σε πόσα χρόνια και πόση σύνταξη θα πάρει; Αν πάρει… Την Ελλάδα που οι εισφορές στα φάρμακα αυξάνονται κάθε μέρα κι η συμμετοχή των ταμείων μειώνεται περιοδικά; Την Ελλάδα που τα ραντεβού με το Ι.Κ.Α. για ακτινογραφίες κλείνονται για 3 μήνες μετά;
Την Ελλάδα «που είναι γεμάτη εκπληκτικά τοπία» κι είναι η μόνη πρωτεύουσα που έχει μπαζώσει το ποτάμι της κι έχουν το θράσος οι κάτοικοι να διαμαρτύρονται για την Πολιτεία κάθε φορά που βρέχει και πλημμυρίζουν;
Την Ελλάδα που η πρωτεύουσά της είναι η τελευταία στην ευρωπαϊκή κατάταξη για τα τ.μ. πρασίνου/κάτοικο; Την Ελλάδα που ένα νέο ζευγάρι 28 ετών θα πρέπει να ξεκινήσει οικογένεια με 1020€; Με αυτή την Ελλάδα θα μπω στη σύγκριση; Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω…
Ακόμη, θα ήθελα να απαντήσω σε όσους έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο και να μιλούν για «ηθικό θέμα» παραμονής στην Ελλάδα των νέων. Πρώτον δεν δικαιούται κανείς εκ της γενιάς της μεταπολίτευσης να κάνει διάλεξη περί ηθικής! Είσαστε η γενιά η οποία διαχειρίστηκε τα περισσότερα χρήματα, ζούσατε πάνω από τις δυνάμεις σας, δανειστήκατε χρήματα υπονομεύοντας το μέλλον των παιδιών σας και τώρα ζητάτε πάλι από αυτά να πληρώσουν για εσάς; Για ποιο λόγο ένας νέος να μείνει και να δουλέψει στην Ελλάδα; Για να πληρώνει εισφορές προκειμένου να πάρετε εσείς σύνταξη; Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας οι συντάξεις θα πρέπει να μειωθούν στα 360€… Είσαστε η γενιά η οποία επί 4 χρόνια διαμαρτύρεστε για την κατάσταση και τη «σαπίλα» του συστήματος και στις εκλογές εκλέγετε τους ιδίους, επειδή «δεν είναι ώρα για πειράματα». Είστε οι ίδιοι που στις δημοσκοπήσεις πιστεύετε ότι όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί ήταν οι καταλληλότεροι. Εάν λοιπόν όλοι ήταν οι καταλληλότεροι, τότε βρισκόμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Τι φωνάζετε;;!! Είστε οι ίδιοι που επί χρόνια λέτε «Δεν τα παίρνει μωρέ το κακόμοιρο τα γράμματα. Να βγάλει κουτσά στραβά το λύκειο να κοιτάξουμε να το χώσουμε σε καμιά θεσούλα, να παίρνει ένα μισθό»!! Και μετά διαμαρτύρεστε που τίποτα δεν λειτουργεί στο Δημόσιο! Είστε οι γενιά της οποίας οι επαναστάτες του πολυτεχνείου (Δαμανάκη κ.λπ.) εξαργύρωσαν την επανάστασή τους με θέσεις εξουσίας… Είστε η γενιά που συνεχίζει να εισπράττει τη σύνταξη της νεκρής της μάνας 9 χρόνια μετά το θάνατό της κι έχετε πάρει επιχορηγήσεις από τα ευρωπαϊκά κονδύλια για ελιές από την Κρήτη ως τη Σαντορίνη. Κι η απάντησή σας είναι «Και τι σας νοιάζει; Λεφτά της Ευρώπης είναι, όχι δικά σας…»!
Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που κατηγορούν τους νέους ότι τα θέλουν όλα έτοιμα κι αν έχουν τα κότσια ας μείνουν στην Ελλάδα να τη φτιάξουν. Χρειάζονται λέει τους νέους οι παλιοί για να αλλάξει το σημερινό σκηνικό. Στο σημείο αυτό θα ρωτήσω το εξής: ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ; Μήπως όταν βγήκαν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση της χώρας; Μήπως όταν σκότωσαν το συμμαθητή τους κι ήσασταν όλοι στους καναπέδες σας και βλέπατε σε HD το σκηνικό; Μήπως όταν το ποσοστό των νεοεισελθόντων στη Βουλή δεν επανεκλέγεται σε ποσοστό 76%, αλλά τα παλιά στελέχη με τα «φρέσκα μυαλά» είναι πάντα στην πρώτη γραμμή; Μήπως όταν στα συμβούλια των δήμων και των περιφερειών ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 45 χρόνια; Μήπως όταν οι μαθητές της Γ’ Λυκείου εξετάζονται πανελλαδικά στο μάθημα της έκθεσης με θέμα «Σε μια εποχή με μεγάλο έλλειμμα ανθρωπιάς έχει σημασία να οργανώνονται εκδηλώσεις που βοηθούν όσους συνανθρώπους μας το έχουν ανάγκη. Να γράψετε ένα άρθρο στην εφημερίδα του σχολείου σας, όπου θα εξηγείτε γιατί πρέπει να στηρίζονται τέτοιες προσπάθειες. Παράλληλα, να αναφερθείτε στη συμβολή της παιδείας στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής συνείδησης, ιδιαίτερα των νέων (2007)» κι εσείς ούτε καν διαβάζετε το τι έγραψαν; Αφήστε λοιπόν τα παιδιά με οράματα, όρεξη και δυνατότητες να πάνε έξω για να μπορείτε μετά εσείς οι ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ να καμαρώνετε για τον κάθε Γ. Παπανικολάου…
Είμαι εκτός Ελλάδος εδώ κι ένα χρόνο κι έχω πραγματικά ηρεμήσει. Ξυπνάω το πρωί και βλέπω ανθρώπους να περπατούν στο δρόμο και να χαμογελούν. Ανθρώπους να συζητούν φιλικά χωρίς υστερίες και φωνές. Ανθρώπους που δεν έχουν έναν «Ξένιο Δία» να τους ακολουθεί από το ένδοξο παρελθόν τους, αλλά που αν τα βλέμματά σας συναντηθούν στο δρόμο ή στην είσοδο της πολυκατοικίας θα σου χαμογελάσουν, θα σε ρωτήσουν τι κάνεις και θα πουν «Γεια σου». Περπατάω στους δρόμους και δεν έχω ακούσει κόρνες, ούτε καν γάβγισμα από σκύλο… Όλοι είναι ήρεμοι! Κι όχι επειδή έχουν χαζέψει από τα ναρκωτικά και τα ποτά (άλλωστε οι κάτοικοι της Δανίας είναι οι πιο αισιόδοξοι της Ευρώπης κι ας μην έχουν ήλιο 362 μέρες το χρόνο!). Αλλά επειδή έχουν μία κυβέρνηση που ξέρει πως σκοπός της ύπαρξής της είναι να παράσχει τα πάντα στους πολίτες της προκειμένου αυτοί στη συνέχεια να δουλέψουν και να της τα επιστρέψουν. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΑΣ. Εδώ η κυβέρνηση σου παρέχει τα πάντα, προκειμένου να δουλέψεις απερίσπαστος και να συνεισφέρεις στην οικονομία σου, ενώ στην Ελλάδα σου ζητούν να (προ)πληρώσεις φόρους, εισφορές, χαράτσια κι άλλα συνώνυμα (ανάθεμα στην ελληνική γλώσσα!) κι αν είσαι καλός πολίτης ίσως να είσαι εσύ ο «ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι»!!
Κλείνοντας λοιπόν θα ήθελα να απευθύνω μία ερώτηση: Μπορεί κάποιος να μου βρει ένα λόγο για τον οποίο ο οιοσδήποτε νέος με σπουδές και μεταπτυχιακά να επιστρέψει στην Ελλάδα για να εργασθεί για 510€, στις συγκεκριμένες κοινωνικό-πολιτικές συνθήκες που όλοι ξέρουμε, χωρίς ασφάλιση και χωρίς να ξέρει πόση σύνταξη θα πάρει κι αν; Όποιος βρει, παρακαλείται να επικοινωνήσει με τον γράφοντα… Δίδεται αμοιβή…
ΥΓ
ΥΓ To Jenny' s World δέχεται όλες τις απόψεις των αναγνωστών και φίλων, μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου, χωρίς απαραιτήτως να ταυτίζεται με αυτές. Δεκτά όλα τα άρθρα των αναγνωστών μας και οι προβληματισμοί, oταν διατυπώνονται με ευπρέπεια, στo soukarat@gmail.com
