Του Γ. Ανανδρανιστάκη
«Συγκράτηση των απολύσεων μέσω της μετατροπής των συμβάσεων μόνιμης απασχόλησης σε εκ περιτροπής ή μερική απασχόληση».
Τόσο συγκλονιστικό στη γυμνή του αλήθεια, τόσο σοκαριστικά καίριο, που θα μπορούσε να είναι τίτλος ποιητικής συλλογής ή ακόμη και ποίημα αυτόνομο.
Ποίημα του φουτουριστή Μαρινέτι, που στις αρχές του 20ού αιώνα ύμνησε με τρόπο μοναδικό την καλπάζουσα τεχνολογία: «Ορμητικέ θεέ, μιας ατσάλινης φυλής, μεθυσμένο αυτοκίνητο του διαστήματος που ποδοκροτείς και τρέμεις από αγωνία ροκανίζοντας το χαλινάρι με τα δόντια να τρίζουν».
Μετά ο Μαρινέτι κατάντησε υμνητής του Μουσολίνι, πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στους τεχνοκράτες της τράπεζας που συμπεριέλαβαν την επίμαχη φράση, τα περί συγκράτησης των απολύσεων δηλαδή, σε πρόσφατή έκθεσή τους για την οικονομία.
Ακόμη κι έτσι πάντως, όταν οι τεχνοκράτες ενθουσιάζονται, εγώ ανησυχώ, κι όταν ο ενθουσιασμός τους διαπερνά μια ολόκληρη έκθεση, δεν ανησυχώ απλώς, τρέμω σύγκορμος. Βασικό προσόν του τεχνοκράτη, το κατηγόρημα της ουσίας του, που θα έλεγαν οι φιλόσοφοι, είναι η ψυχρή ουδετερότητα, το καθαρό βλέμμα που λείπει από όλους εμάς, που κατά τον Καβάφη συσχετίζουμε κουτά. Άμα πέσει στον οίστρο, βράστα Χαράλαμπε.
Ακόμη κι έτσι πάντως, όταν οι τεχνοκράτες ενθουσιάζονται, εγώ ανησυχώ, κι όταν ο ενθουσιασμός τους διαπερνά μια ολόκληρη έκθεση, δεν ανησυχώ απλώς, τρέμω σύγκορμος. Βασικό προσόν του τεχνοκράτη, το κατηγόρημα της ουσίας του, που θα έλεγαν οι φιλόσοφοι, είναι η ψυχρή ουδετερότητα, το καθαρό βλέμμα που λείπει από όλους εμάς, που κατά τον Καβάφη συσχετίζουμε κουτά. Άμα πέσει στον οίστρο, βράστα Χαράλαμπε.
Ο οίστρος των τεχνοκρατών με τρομοκρατεί. Είτε οιστρηλατούνται λίγο πριν τις εκλογές και συντάσσουν εκθέσεις για την καταστροφή που θα φέρει η επιστροφή στη δραχμή, ενώ κανείς δεν ζητάει την επιστροφή στη δραχμή, είτε οιστρηλατούνται τώρα, που η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι φτιάχνουνε τα πράγματα κι αυτοί υπερθεματίζουν, λέγοντας ότι ναι, φτιάχνουνε τα πράγματα, επειδή οι εργαζόμενοι μετατρέπονται ταχέως σε δουλοπάροικους.
Άμα επαναφέρουμε και το δικαίωμα της πρώτης νύχτας του φεουδάρχη, η επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν θα είναι πλήρης.
Άμα επαναφέρουμε και το δικαίωμα της πρώτης νύχτας του φεουδάρχη, η επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν θα είναι πλήρης.
Προχθές, κάποιοι ζήτησαν από την Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ «democracy no technocracy», δηλαδή δημοκρατία και όχι τεχνοκρατία. Το περιστατικό μεταφέρθηκε χθες από δημοσιογράφους στον Έλληνα ΥΠΟΙΚ, συνοδευόμενο από την ερώτηση «εσείς κ. Στουρνάρα τι είστε, τεχνοκράτης ή πολιτικός;». «Ο τεχνοκράτης είναι ένας πολιτικός που γνωρίζει καλά τα πράγματα», απάντησε ο κ. Στουρνάρας, για να συμπληρώσει, ότι η τεχνοκρατία βρίσκεται στην υπηρεσία της δημοκρατίας.
Τι σημαίνει γνωρίζει καλά τα πράγματα; Ποια πράγματα; Παν το επιστητό; Και το καλά πώς προσδιορίζεται; Καλύτερα από κάποιους άλλους, καλύτερα από όλους τους άλλους ή μήπως τέλεια;
Αν ο τεχνοκράτης είναι αυτός που γνωρίζει τα πράγματα καλύτερα από όλους τους άλλους, τότε δεν είναι η τεχνοκρατία στην υπηρεσία της δημοκρατίας αλλά η δημοκρατία στην υπηρεσία της τεχνοκρατίας. Διότι η δημοκρατία είναι διαρκής αμφιβολία, διαρκής αίρεση, ασταμάτητο ψάξιμο και εντέλει η απόφαση των περισσότερων έναντι της αυθεντίας του ενός.
Αν ο τεχνοκράτης είναι αυτός που γνωρίζει τα πράγματα καλύτερα από όλους τους άλλους, τότε δεν είναι η τεχνοκρατία στην υπηρεσία της δημοκρατίας αλλά η δημοκρατία στην υπηρεσία της τεχνοκρατίας. Διότι η δημοκρατία είναι διαρκής αμφιβολία, διαρκής αίρεση, ασταμάτητο ψάξιμο και εντέλει η απόφαση των περισσότερων έναντι της αυθεντίας του ενός.
Αν, μάλιστα, αυτός ο ένας είναι ο Στουρνάρας, που το 2010 προέβλεπε, ότι το 2011 θα είχαμε ανάπτυξη, τότε ξαναβράστα Χαράλαμπε.
ΠΗΓΗ: Αυγή
