Του Παναγιώτη Παναγιώτου
Εάν επαληθευθεί η... αισιόδοξη τελικά πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ύφεση το 2012 στην Ελλάδα της τάξης του 4,4% του ΑΕΠ, τότε η αθροιστική μείωση του ελληνικού ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2012 θα ξεπεράσει το 20%.
Πρόκειται για «σοκαριστική» μείωση, που δείχνει πόσο τα «άστοχα» και...
επαναλαμβανόμενα «μέτρα λιτότητας», λόγω της εξαιρετικά μεγάλης απομείωσης των διαθέσιμων εισοδημάτων, έχουν «στραγγίξει» την οικονομία, με όλες τις γνωστές συνέπειες, δηλαδή φτώχεια και ανεργία.
Το άλλο κακό είναι, ότι η ύφεση αφορά πλέον τις μισές περίπου χώρες της Ευρωζώνης, ενώ η Επιτροπή προβλέπει ύφεση για την Ευρωζώνη στο -0,3% το 2012.
Αυτό σημαίνει, ότι η Ελλάδα κινείται με υψηλές ταχύτητες ύφεσης σε ένα υφεσιακό ευρωπαϊκό περιβάλλον, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα...
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, σε πρόσφατη συνέντευξή του εκτίμησε, ότι η λιτότητα θα συνεχισθεί για πολλά χρόνια ακόμα και ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έχει τελειώσει!
Στην Ελλάδα βέβαια το βιώνουμε ήδη...
Το «δεύτερο πακέτο» στήριξης της Ελλάδας δεν είναι «φθηνό» για τους εταίρους-δανειστές μας. Πολλοί από αυτούς σωστά εκτιμούν, ότι θα χρειασθεί και «συμπληρωματική βοήθεια» στη συνέχεια. Το «σχέδιο διάσωσης», επειδή εξαρχής ήταν λάθος, αφενός «κόστισε ακριβά» και αφετέρου δεν έφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Η κεντρική ιδέα του «δεύτερου πακέτου» είναι: Αναλαμβάνουμε εμείς οι εταίροι-δανειστές την εξυπηρέτηση του «κουρεμένου ιδιωτικού χρέους σας» μέσω ενός νέου δανεισμού μέχρι το 2014 και εσείς την ταχεία μείωση των ελλειμμάτων, ώστε το 2014 να έχετε πρωτογενή πλεονάσματα και ρυθμούς ανάπτυξης (έστω κι αν χρειαστείτε μια μικρή ακόμα βοήθεια), ούτως ώστε να «σταθείτε στα πόδια σας» και να πορευθείτε μόνοι σας.
Το «κενό», του σχεδίου που μας επιβλήθηκε, είναι, ότι επιδιώκεται η «προσαρμογή» με μέτρα ανεξέλεγκτης ύφεσης, που θα αναιρέσουν ακόμα και τις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που σε ένα άλλο «περιβάλλον» θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αναπτυξιακά.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, εάν δεν υπάρξει παράλληλα ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για την Ελλάδα, με ευρωπαϊκούς πόρους, το «σχέδιο θα κολλήσει» σύντομα.
Εχει «δομικό πρόβλημα». Οπως και η «γενική ιδέα» του γερμανικού «δημοσιονομικού κανόνα» για όλη την Ευρώπη, εάν δεν συμπληρωθεί από έναν κοινό μηχανισμό εύλογου δανεισμού των άνισων ευρωπαϊκών οικονομιών και μεταφορά αναπτυξιακών πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο.
Δυστυχώς, το ηγετικό πολιτικό σύστημα της χώρας, από την αρχή της κρίσης μέχρι και τώρα, δεν μπόρεσε να συντάξει και να προβάλει με πειστικό τρόπο ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Αυτό η χώρα το πληρώνει ήδη ακριβά. Είχε λάθος ιεραρχήσεις και προτεραιότητες και προτίμησε τον ευκολότερο αλλά κοινωνικά σκληρότερο δρόμο των οριζόντιων περικοπών, παρά τις σοβαρές μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και το φορολογικό σύστημα.
Σήμερα η χώρα έχει μπει σε ένα τούνελ χωρίς φως στο βάθος.
Πήρε «χρόνο» όχι όμως και σαφή προοπτική εξόδου από την κρίση.
Χρειάζονται πάλι αλλαγές στη «συνταγή» (όχι αλλά υφεσιακά μέτρα) αλλά και «ευρωπαϊκό συμπλήρωμα» στον αδιέξοδο γερμανικό «δημοσιονομικό κανόνα». Ο οποίος σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετεί μια άνιση ανάπτυξη στο εσωτερικό της ΕΕ, με μεταφορά πόρων από τον Νότο προς τον... Βορρά!
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
