Η τόλµη του δικαιώθηκε.
Υστερα από δέκα χρόνια δικαστικών αγώνων, µόνος του εναντίον όλων, απέναντι στη φοβερή και τροµερή Κλίαρστριµ, την «τράπεζα των τραπεζών».
Ο Ντενίς Ροµπέρ δεν ήταν όµως ένας συνηθισµένος δηµοσιογράφος.
Αντιµετώπισε στωικά το «λιντσάρισµα» από πολλούς συναδέλφους του, που τον κατηγορούσαν για απατεώνα. Κόντεψε να χάσει το σπίτι του. Οµως, άντεξε στις αφόρητες πιέσεις των... φίλων του, που τον ικέτευαν να εγκαταλείψει τις προσπάθειές του να αποδείξει πως όλα όσα έγραφε στο βιβλίο του «Αποκαλύψεις» ήταν σωστά και πως η Κλίαρστριµ ήταν πράγµατι ένα πλυντήριο βρώµικου χρήµατος. Απαλλάχτηκε και από τις οκτώ κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί, ύστερα από αγωγή της τράπεζας.
Ενας ακόµη δηµοσιογράφος έχει ξεσηκώσει αυτές τις µέρες τη Βρετανία µε ένα άλλο βιβλίο.
Τα «Νησιά των θησαυρών» του Νίκολας Σάξον φωτίζουν τις πιο σκοτεινές πλευρές των υπεράκτιων τραπεζικών συναλλαγών και τις ολέθριες συνέπειές τους για τις εθνικές οικονοµίες.
Πρώην συνεργάτης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς» και του περιοδικού «Εκόνοµιστ», ο συγγραφέας υποστηρίζει πως οι φορολογικοί παράδεισοι είναι η κύρια αιτία, που οι ΗΠΑ παλεύουν σήµερα ακόµη µε την ύφεση και που η Ευρώπη βρίσκεται αντιµέτωπη µε τη χρεοκοπία των χωρών της.
Μόνο πέρυσι, το κόστος της φοροδιαφυγής σε υπεράκτιες τράπεζες ανήλθε σε 100 δισ. δολάρια για την αµερικανική οικονοµία. Και αυτό το στοιχείο δεν είναι παρά µονάχα ένα, σε έναν ογκώδη φάκελο µε τις ζηµιές που προκαλούν οιφορολογικοί παράδεισοι στις κοινωνίες.
Με ένα συναρπαστικό ταξίδι από τη Μόσχα µέχρι το Λονδίνο, την Ελβετία και το Ντέλαγουερ, ο συγγραφέας δείχνει πώς τραπεζίτες και πολυεθνικές επιχειρήσεις συναλλάσσονται χέρι µε χέρι µε φοροφυγάδες, µαφιόζους και µε µερικούς από τους πλουσιότερους πολίτες του κόσµου.
Το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόµοι»που παίζουν οι κυβερνήσεις µε τους φορολογικούς παραδείσους δεν είναι παρά για τα µάτια του κόσµου.
Αλλιώς δεν θα ήταν κρυµµένα 8 τρισ. ευρώ στα χρηµατοκιβώτια αυτών των παραδείσων (τόσα τα έχει υπολογίσει ο Οργανισµός Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Και δεν θα διεξάγονταν σήµερα µέσω αυτών οι µισές παγκόσµιες συναλλαγές. Για κάθε δολάριο οικονοµικής βοήθειας που µπαίνει στις αναπτυσσόµενες χώρες, άλλα δέκα ξαναβγαίνουν από την πίσω πόρτα.
Οι φορολογικοί παράδεισοι δεν φιλοξενούνται σε κάποια εξωτικά και τροπικά νησιά. Θα τους βρούµε ακόµη και στις πιο αξιόπιστες χώρες. «Κανείς δεν ψάχνει σήµερα να δει τι απέγινε η Κλίαρστριµ», λέει ο Ντενίς Ροµπέρ. «Εξαγοράστηκε από τους Γερµανούς, αλλά η έδρα της παραµένει στον φορολογικό και δικαστικό παράδεισο του Λουξεµβούργου».
Η ασυλία που εξασφαλίζουν οι φορολογικοί παράδεισοι στο κεφάλαιο, έχει µια οδυνηρή συνέπεια για τους εργαζοµένους.
Οσο περισσότερες «µαύρες τρύπες» αφήνουν πίσω τους οι φοροφυγάδες, τόσο περισσότερο το κράτος σφίγγει τον φορολογικό βρόχο στον λαιµό των εργαζοµένων.
Οµως για τις κυβερνήσεις, οι φορολογικοί παράδεισοι των πλουσίων είναι, στην πραγµατικότητα, πιο νοµιµοποιηµένοι από τον περιπτερά της γειτονιάς, που κλέβει τον φόρο από τα τσιγάρα.
ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ , rvranas@dolnet.gr
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line
