Σήμερα η χώρα μας τιμά και εορτάζει την Εθνική Αντίσταση..Είδατε πουθενά να γίνεται πολύς λόγος; Κι όμως ο εορτασμός μιας επετείου αποκτά ιδιαίτερο νόημα, ως μια ευκαιρία για βαθύτερη και αντικειμενική γνώση της ιστορίας, για την ενίσχυση της εθνικής και προσωπικής αυτογνωσίας, επειδή ακριβώς «Το παρόν και το μέλλον έχουν βαθιά τις ρίζες τους στο παρελθόν»...η
Ας θυμηθούμε κάποιες στιγμές απο το έποσ της Εθνικής αντίστασης ..Αξίζει τον κόπο ,σε τέτοιους καιρούς που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν..
Πρώτοι από τους Ευρωπαίους οι Έλληνες απέδειξαν στο μέτωπο της Αλβανίας ότι οι δυνάμεις του Άξονα δεν είναι αήττητες. Αλλά και όταν η χώρα βρέθηκε υπό κατοχή πρωτόγνωρες για την υπόλοιπη Ευρώπη ενέργειες, αυθόρμητες στην αρχή και έπειτα καλά οργανωμένες, έκαναν γνωστό στους συμμάχους και απολύτως σεβαστό το αντιστασιακό κίνημα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο ελληνικός λαός υπέστη πολλά: εκτελέσεις, πείνα, στέρηση της ελευθερίας, αλλά αντιστάθηκε. Οι Γερμανοί είδαν εμβρόντητοι τη σημαία τους να κατεβαίνει από την Ακρόπολη, τους φοιτητές να διαδηλώνουν, τους υπαλλήλους να οργανώνουν πρώτοι από όλους τους Ευρωπαίους απεργίες, παρακολούθησαν τα σχέδιά τους για πολιτική επιστράτευση να ματαιώνονται. Υπέστησαν τις συνέπειες της ανατίναξης της γέφυρας στο Γοργοπόταμο: οι απώλειές τους ήταν σημαντικότατες σε όλη την περίοδο 1941- 44. Μετά το έπος της Αλβανίας ΟΙ Έλληνες ήταν έτοιμοι να γράψουν το έπος της Εθνικής Αντίστασης...
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Στις 4 Μάη του 1941, όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη παρέλαση των κατακτητών στην Αθήνα, οι Γερμανοί προκειμένου να αποφύγουν τις όποιες αντιδράσεις κράτησαν ομήρους 12 γνωστούς Έλληνες επιστήμονες και επιχειρηματίες, τους οποίους απειλούσαν να εκτελέσουν στην περίπτωση που θα γίνονταν επεισόδια. Δικαιολογημένα φοβούνταν τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού που δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Μετά από λίγες μέρες διανοούμενοι και επιστήμονες πατριώτες συνεργάστηκαν στα πλαίσια της αντιστασιακής οργάνωσης «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», η οποία κυκλοφόρησε την πρώτη της προκήρυξη στις 15 Μάη καλώντας όλους τους Έλληνες σε ξεσηκωμό. Ήδη στη Θεσσαλονίκη οι Σ. Κωτσάκης, Β.Βασβανάς και Γ.Σάλλας είχαν κυκλοφορήσει στις 9 Απριλίου, πρώτη κατοχική μέρα, προκήρυξη ενάντια στους κατακτητές.
Πέφτοντας από τον ιερό βράχο τυλιγμένος με τη σημαία...
Αυθόρμητη πράξη αντίστασης υπήρξε επίσης η ενέργεια του στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκίδη, ο οποίος φρουρούσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, όταν οι Γερμανοί ανέβηκαν για να την αντικαταστήσουν με τη δική τους. Ο στρατιώτης, αφού τύλιξε τη σημαία γύρω από το σώμα του, έπεσε από τον ιερό βράχο και σκοτώθηκε. Φυσικά οι αρχές αποσιώπησαν την πράξη του, που δεν έγινε γνωστή ούτε κατά τη διάρκεια της κατοχής. Δεν μπόρεσαν όμως να κάνουν το ίδιο με τη ριψοκίνδυνη ενέργεια δύο φοιτητών, του Μανόλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα.
Η Ευρώπη υποκλίθηκε μπροστά στην παλικαριά των δύο φοιτητών
Τη νύχτα της 30ής Μάη του 1941 οι δύο σπουδαστές που ήταν μόλις 18 ετών, αφού βρήκαν μια υπόγεια στοά ανέβηκαν στην Ακρόπολη και αιφνιδιάζοντας τη γερμανική φρουρά κατέβασαν τη σβάστικα. Το θάρρος τους που οδήγησε στην ανέλπιστη αυτή πράξη Θαυμάστηκε σε όλη την Ευρώπη και ο συμβολισμός της πρώτης αυτής ενέργειας εθνικής αντίστασης ήταν που συγκίνησε ιδιαίτερα. «Το μυαλό δούλευε γρήγορα» θυμάται ο Μανώλης Γλέζος "Άρπαξα το σιδερένιο κοντό κι άρχισαν να ανεβαίνω, έπιασα τη σημαία κι άρχισα να την τραβάω. Τίποτα όμως. Δεν έπεφτε! Κουράστηκα και κατέβηκα. Δεύτερη απόπειρα έφερε κάποια αποτελέσματα. -Τώρα Λάκη, η σειρά σου! Είπα στο σύντροφό μου. Όμως ούτε εκείνος μπόρεσε. Για τρίτη φορά, τότε, αναρριχιέμαι με λύσσα- με δόντια και με χέρια κρεμάστηκα από τη σημαία. Και τώρα, όμως, τίποτα. Η σημαία, όμως, έπρεπε να κατέβει. Και κατέβηκε! Και να πώς: το σιδερένιο κοντάρι υποβασταζόταν από τρία συρματόσχοινα. Τα λύσαμε από κει που ήταν δεμένα και δίνοντας παλμικές κινήσεις στο κοντάρι τα ξεμπλέξαμε και η σημαία έπεσε επάνω μας και μας κουκούλωσε. Ξεκουκουλωθήκαμε και βάζοντάς την κάτω, αγκαλιαστήκαμε και χορεύαμε πατώντας στα φασιστικά σύμβολα: Εκείνη την ώρα ro φεγγάρι χανόταν πίσω από το Αιγάλεω. Κόψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας, εκεί κοντά στον αγκυλωτό σταυρό. Τα κομμάτια αυτά τα πήραμε μαζί μας, αλλά στον καιρό της τρομοκρατίας οι μανάδες μας τάκαψαν!.» (Δημητρίου Γατόπουλου, «ο λαός αρχίζει την Αντίσταση» στο «Ιστορικό Αρχείον Εθνικής Αντιστάσεως», τ.1, σ.21). Οι Γερμανοί στο ανακοινωθέν της επόμενης μέρας που γνωστοποιούσε το γεγονός εξέφρασαν τα πρώτα τους παράπονα για τη στάση των Αθηναίων απέναντί τους, που όπως έδειξε η ιστορία, δεν εισακούστηκαν.
